Sa likod ng krisis sa Ukraine ay isang rebisyon ng kasaysayan ng World War II na naglalayong parangalan ang eastern European collaborators kasama si Hitler at ang Holocaust sa pamamagitan ng repackaging mga rightist na ito bilang mga anti-Soviet na bayani, isang realidad na pinangangalagaan mula sa publiko ng US, gaya ng ipinaliwanag ni Dovid Katz.
Ni Dovid Katz
Susuportahan ba ng America ang anumang uri ng Hitlerism sa kurso ng Departamento ng Estado pagsisikapupang gawing mga huwaran ng pagiging perpekto ng PR ang mga anti-Russian na pampulitika na mga klase ng Silangang Europa na hindi maaaring punahin, gaano man mahinahon?
Sa totoo lang ay nakakadisconcert na makita si Sen. John McCain, R-Arizona,niyakap ang pinunong dulong kanan, anti-Semitiko, maka-pasistang partidong Svoboda ng Ukraine noong Disyembre. Nakakabahala na malaman ang mga elemento ng neo-Nazi na nagbigay ng "kalamnan" para sa aktwal na pagkuha sa Maidan noong Pebrero (Newsnight ng BBCay kabilang sa ilang mga pangunahing Western outlet upang maglakas-loob na itago iyon nang hayagan).
Aleman na diktador na si Adolf Hitler
Ang pinaka-nakababahala sa lahat ay ang pader ng halos Soviet-grade ng mainstream Western media na itinayo laban sa kritikal na pagbanggit sa dulong-kanang bahagi ng kasaysayan ng Ukraine noong 2014, na nagre-render ng anumang kaisipang tulad ngkarapat-dapat kutyainsa mga pahina ng opinyon ng New York Times noong nakaraang tagsibol.
Ang pinakanakakatuwa ay ang publikasyon ng Times noong Mayo 2014 ng isang (malinaw na nakasulat sa multo, naka-script sa State Department)op-edni Ukrainian presidential candidate Yulia V. Tymoshenko na sumipi ng sulat ni Churchill kay Roosevelt, "Bigyan mo kami ng mga tool, dahil tatapusin namin ang trabaho," na nagbubulungan tungkol sa "ang makatarungan at bukas na demokrasya na pinakamalaking pamana ng America sa mundo."
Ito, mula sa pinakakanang politiko na ilang sandali bago iyon ay nagpahayag ng mga pag-iisip ng genocidal para sa milyun-milyong mamamayang nagsasalita ng Ruso ng kanyang bansa, at na, sa panahon ng kanyang panunungkulan bilang punong ministro, ay isang pangunahing deboto ng pasistang lider noong panahon ng digmaan na si Stepan Bandera, na ang organisasyon ay pumatay ng sampu-sampung libo (maraming mga mananalaysay ang naglagay nito sa daan-daang libo) ng mga sibilyang Polish at Hudyo batay sa etnisidad, sa pagmamaneho ng Aryanist para sa isang ethnically pure state na eksakto sa modelong Nazi.
Kaya naman nakakapreskong basahin sa Times noong nakaraang Sabadoisang ulatna, kahit na inilibing malapit sa dulo, isang linya na nagpapaalam sa mga mambabasa na "Isang [milisya na aktibo sa kampanyang militar ng gobyerno ng Kiev] na kilala bilang Azov, na pumalit sa nayon ng Marinka, ay nagpapalipad ng isang neo-Nazi na simbolo na kahawig ng isang Swastika bilang nito. bandila." Sa kabaligtaran, tumakbo ang right-of-center na Daily Telegraph ng Londonisang buong ulatLunes na pinamagatang “The neo-Nazi brigade fighting pro-Russian separatists,” tamang-tama kasama ang obserbasyon na ang neo-Nazi forces na ginagamit ng gobyerno ng Ukrainian para magsagawa ng military heavy lifting “ay dapat magpadala ng panginginig sa gulugod ng Europa.”
Napupunta ito sa puso ng kung ano ang itinatago mula sa napakaraming Kanluranin, at lalo na sa mga mambabasang Amerikano. Putin - para sa lahat ng kanyang authoritarianism, anti-demokratikong baluktot at pagbabagong-buhay - ay hindi ang sanhi ng Ukrainian conundrum (bagaman tiyak na pinagsasamantalahan niya ito). doonisisang tunay na paghahati sa Ukraine sa pagitan ng kanlurang pinangungunahan ng nasyonalista at silangan na nagsasalita ng Ruso.
Sasabihin sa iyo ng sinumang naglakbay sa bansa na ang mga "Russians" na ito sa silangan, at kung saan man sila matatagpuan, ay mas gugustuhin pang manirahan sa isang bansang uri ng European Union kaysa sa isang bansang uri ng Russia. Ano kaya ang problema? Hindi nila gustong manirahan sa isang ultranationalist-dominated state na anti-Russian noong 1930s na Aryanesque na kahulugan ng ethnically at linguistically purong Ukrainism. Mas gusto nila ang Russia-modelong estadona.
Ngayon ang mga anti-racist na halaga, kabilang ang paggalang sa Anglo-American-Soviet na alyansa na nagpabagsak kay Hitler, at ang pang-aalipusta sa mga lipunang itinatag sa mga modelo ng racist na kadalisayan, ay sa katunayan ay mga halaga rin ng mga Amerikano. Ngunit ang pagkakaugnay na iyon sa pagitan ng mga halaga ng Kanluran at ng mga taga-silangan ay hindi kailanman mahulaan sa pag-aalsa ng Cold War II newsfeed na darating sa amin.
Sinasadya,ilang ulat sa Kanluranna ang karikatura ng paggamit ng Putinist press ng salitang "pasista" para sa mga nasyonalistang Ukrainian ay hindi pinahahalagahan ang kolokyal na paggamit ng Ruso kung saan ito ay hindi nangangahulugang tumutukoy sa mga thug na may hawak na swastika kundi maging sa mataas na lipunan na pinahahalagahan ang mga tulad ng Bandera at iba pang Digmaang Pandaigdig Ang mga pasistang Nazi sa panahon ng II bilang inaakalang gawa-gawa na "mga mandirigma ng kalayaan" na iginagalang ngayon ng estado, sa mga pangalan ng kalye, estatwa, museo, at higit pa.
Hindi ibig sabihin na ang mga kaalyado ng Amerika sa mga kanluraning Ukrainian na nasyonalista ay pawang maka-pasista. Hindi sila. Ngunit mayroong dalawang mahahalagang isyu na lumalampas sa Ukraine at sumasaklaw sa lahat ng "anti-Russian" na Silangang Europa, lalo na ang mga bagong miyembrong estado ng NATO at EU.
Ang una ay ang kaswal na pagtanggap sa mga elemento ng neo-Nazi, simbolismo at ideolohiya bilang bahagi ng anumang uri ng diumano'y sentral na mainstream. Sa Latvia at Estonia, ito ay ipinakita ng tacit (o hindi masyadong tacit) na suporta ng estado para sa mga parangal para sa mga dibisyon ng Waffen SS ng mga bansang iyon. Sa Lithuania, maaari itong makita sa mga dambana na itinataguyod ng estado sa mga pumatay ng Lithuanian Activist Front (LAF) na nagpakawala ng Holocaust sa mga kapitbahay na Judio bago pa dumating ang mga unang sundalong Aleman.
Ngunit may pangalawang isyu na mas malalim, at walang kinalaman sa mga mas bongga na uri ng pagsamba ng Nazi. Ang isyu na iyon ay kasaysayan.
'Kasaysayan' Buhay
Habang ang Ikalawang Digmaang Pandaigdig ay talagang "kasaysayan" para sa Kanluran, ito ay napakaraming bahagi ng Now in Eastern Europe. Ang mga institusyong itinataguyod ng estado sa tatlong bansang Baltic, Lithuania, Latvia at Estonia, lalo na, at kung minsan din sa Croatia, Romania at iba pang lugar ay namuhunan ng malaking halaga sa isang uri ng Holocaust revisionism na magpapaputi ng kanilang sariling mga nasyonalista na pakikipagtulungan kay Hitler at ibalik. ang Unyong Sobyet sa totoong Hitler.
Kilala bilang "Double Genocide," ito ay naglalagay ng ganap na teoretikal na pagkakapantay-pantay ng mga krimen ng Nazi at Sobyet. Ang saligang batas nito ay ang 2008 "Prague Declaration," na hindi pa naririnig ng karamihan sa mga Amerikano, na ginagamit ang salitang "pareho" ng limang beses bilang pagtukoy sa mga krimen ng Nazi at Sobyet. Mas kaunting mga Amerikano ang nakakaalam na ang isa sa mga hinihingi nito, na tanggapin ng mundo ang isang unitary mix-and-match na araw ng pag-alala para sa mga biktima ng Nazi at Sobyet, ay snuck sa ilalim ng radarsa congressional military appropriations bill noong nakaraang Hunyo.
Ang isyu sa buong board ay ang pagpili na ginawa ng mga nasyonalistang elite sa Silangang Europa na bumuo ng mga pambansang alamat hindi sa mga merito ng mahusay na mga artista, makata, palaisip at tunay na mga mandirigma ng kalayaan, ngunit madalas, batay sa mga katuwang ng Nazi na ang pag-aangkin. sa katanyagan ay sila rin ay "anti-Soviet patriots."
Ang katotohanan ng bagay ay halos lahat ng mga katuwang ni Hitler sa Silangang Europa ay “anti-Sobyet.” Sa katunayan, ang Unyong Sobyet ang tanging kapangyarihan na lumalaban kay Hitler sa Silangang Europa. Kung hindi itinulak ng mga Sobyet ang mga hukbong Nazi pabalik sa tagsibol ng 1944, sa malaking sakripisyo sa lahat ng mga mamamayang Sobyet, hindi sana nagkaroon ng D-Day o pagbubukas ng isang Kanluraning harapan.
Pagsamba man sa bayani ni Miklós Horthy ng Hungary, mga pinuno ng Hitlerist na Ustasha ng Croatia, mga dibisyon ng Waffen SS ng Nazi sa Latvia at Estonia, o mga katulad ng Bandera ng Ukraine at ng kanyang OUN at UPA, at ng Waffen SS, isang paglabag sa Western values na ang isang NATO o EU state, o NATO/EU-aspiring state, ay magbibigay ng pondo ng estado sa pagbaluktot ng kasaysayan, obfuscation ng Holocaust at pagtatayo ng mga lipunang humahanga sa pinakamasama sa mga rasista sa kasaysayan.
Ang paggawa nito ay sadyang nagpapahiwatig na ang lahat ng minoryang mamamayan na kanilang kinatay, o ang pagkakatay na sinuportahan nila, ay medyo hindi karapat-dapat sa patuloy na pag-iral. Hindi sinasadya, lahat ng mga bansang ito ay may mga tunay na bayani mula sa pinakamadilim na sandali sa kanilang kasaysayan: ang mga (kadalasan ang pinakasimpleng mga tao) na ginawa lang ang tamang bagay at itinaya ang lahat upang iligtas ang isang kapitbahaymulaang Nazist establishment collaborationist leadership ng sarili nilang mga nasyonalista.
Isang High Low Point
Ang trend ay umabot sa isang hindi kanais-nais na mataas na punto noong 2012, nang ang gobyerno ng Lithuanian ay tumustosang repatriation mula Putnam, Connecticut, patungong Lithuaniang mga labi ng papet na punong ministro ng Nazi noong 1941 na si Juozas AmbrazeviÄ ius Brazaitis, na personal na pumirma sa mga dokumentong nagpapatunay sa mga utos ng Nazi, para sa mga mamamayang Hudyo ng kanyang lungsod, Kaunas, na ipadala sa isang kampong piitan (ito ay talagang isang lugar ng malawakang pagpatay) , at makalipas ang ilang linggo, para ang natitira ay makulong sa isang ghetto sa loob ng apat na linggo.
Sa halip na magalang na magprotesta, ang embahada ng Amerika sa Vilnius ay tumulong sa pagbabalatkayo sa kaganapan na may isang symposium sa digmaan at Holocaust na hindi man lang binanggit ang muling paglibing na isinasagawa.
Ayon sa ilan sa mga bilog ng Departamento ng Estado, ang administrasyong Obama, na niyanig ng pagpuna sa matagal nang pag-iingat laban sa neocon nito sa Iraq at Syria, at nalulungkot sa Libya, ay sinubukang ipakita ang kanyang kalamnan, at bigyang-kasiyahan ang contingent na pinamumunuan ni Robert Kagan at ang kanyang asawa, si Victoria Nuland, ngayon ay katulong na kalihim ng estado para sa European at Eurasian Affairs, na may lubos na pagkakaisa sa Ukraine.
Iyon ay si Ms. Nuland na nahuling nagsasabi sa US ambassador sa Ukraine “f*ck ang EU,” na mas gusto ang mapayapa, demokratikong pagbabago sa Ukraine. Siya rin ay nagpaplano kung sinong politiko ang lalabas bilang punong ministro sa bansang iyon sa pinakamasamang neo-con na tradisyon ng pag-oorganisa kung sino ang lalabas bilang pinuno pagkatapos ng susunod na nakapirming kaso ng pagbabago ng dayuhang rehimen.
Sa Ukraine, ang isang negosasyong solusyon ay maaaring mapanatili ang kalayaan at kalayaan ng bansa na sumali sa EU ngunit hindi ang alyansang militar na NATO na malaking kahihiyan para sa Russia (isang pagalit na alyansang militar na dumarating mismo sa mas maraming hangganan nito).
Anumang mabubuhay na solusyon ay kailangang isaalang-alang na ito ay isang malalim na hating bansa kahit na walang (kailanman-kasalukuyang) Putinist na kapilyuhan. Kaya't kailangan din nitong isaalang-alang ang milyun-milyong nagsasalita ng Ruso na sumasalungat sa sovinismo ng lahi ng ilan sa mga nasyonalistang piling tao ngayon sa loob o malapit sa gobyerno, at may ibang mga ideya tungkol sa kasaysayan ng Twentieth Century.
Iyan ang daan pasulong, hindi ang Cold War II na katarantaduhan ng pagpapalaganap ng salita na ang mga kanluranin ay purong mga anghel at ang mga taga-silangan ay mga purong demonyo, hindi ang mga neocon na katarantaduhan na ang kadakilaan ng Amerika ay nakasalalay sa walang katapusang mga dayuhang misadventures ng militar sa pagbabago ng rehimen na humahantong sa matagal, hindi mahuhulaan. , at hindi makontrol na mga siklo ng karahasan.
Na ibinahagi ng Amerika sa Russia ang napakagandang pamana ng pagkakaroon ng magkasunod na pagpapabagsak sa imperyo ni Hitler ay isang pamana na nagkakahalaga ng paggamit para sa pagbuo ng mas mahusay na pag-unawa, hindi isang katotohanan na ililibing bilang paggalang sa pinakakanang rebisyon ng kasaysayan ng Holocaust na kung saan ang karamihan sa nasyonalistang Silangang Europa ay sobrang obsessed.
DovidSi Katz, dating propesor ng Yiddish Studies sa Vilnius University, ay isang ipinanganak sa New York, na nakabase sa Vilnius na independiyenteng mananaliksik. In-edit niyaDefendingHistory.com.Ang kanyang personal na website aywww.dovidkatz.net.
Post Views: 2,485
